Witajcie,
Ostatnio w wyniku pewnych wydarzeń i refleksji naszło mnie, żeby napisać taki wiersz. Może skłoni do przemyśleń i oczywiście wszelkie komentarze mile widziane.
Pragnienie bliskości
Na życia zegarze upływa kolejna godzina. Pewien etap się kończy. Pewien się zaczyna. W teraźniejszości przyszłość z przeszłością się styka. Wszystko wokół się zmienia. Nas również to dotyka. Żaden kolejny dzień nie jest takim samym. Raz z kimś to znów samotnie na scenie życia gramy. I choć każdy chciałby w tej grze partnera mieć swojego, czasami długo czeka na tego odpowiedniego.
Dumało nad tym od wieków pokoleń bardzo wiele. Dumali ludzie prości. Dumali myśliciele. Zastanawiali się oni nad fenomenem miłości, nad tym, że każdy z nas potrzebuje bliskości.
Fenomen ten tajemniczy od wieków rozważany, mimo to pozostaje do dziś nie zrozumiany, bo choć daje podstawę rozlicznym dylematom, odwiecznie i wytrwale wymyka się schematom. Miłość. Potężne uczucie. Nosi wiele imion, czasami będąc płaczu to znów radości przyczyną. W jednej chwili euforią wypełnić ciebie umie, by już w następnym momencie pogrążyć cię w zadumie.
Zmienna jak kameleon, przywdziewa różne szaty. Dziś jest w stroju żałobnym. Jutro znów biesiadnym.
Kiedy jest szczęśliwa, chodzisz w chmurach z głową. Jeśli masz mniej szczęścia, spotkasz się z odmową. Wówczas się zastanawiasz, co jest jej przyczyną i czy wynik taki mógł być twoją winą. Dumasz, czy relacja z obiektem twoich westchnień przetrwa taką próbę, czy przestanie istnieć?
Czasami również pokochasz niewłaściwą osobę i dopiero później zdasz z tego sprawę sobie. I choćbyś bił się w piersi, błędów przeszłości nie zmażesz, gdy ten, z którym się zwiążesz, niegodnym się okaże.
A skąd to uczucie pochodzi, oto pytanie wielkie, przekraczające od wieków ludzkie domysły wszelkie. Jest dziełem mechanizmu doboru naturalnego, a może stanowi efekt czegoś znacznie głębszego.
A trzeba jeszcze pamiętać. Miłości paleta jest liczna i tylko jednym z jej odcieni jest ta romantyczna.
Trwalsza od niej znacznie miłość rodzicielska, a także całkiem odmienna miłość przyjacielska. Jak bowiem wynika ze Stagiryty mądrości, przyjaźń to też pewien rodzaj miłości.
Wszystkie rodzaje miłości bywają dla nas oparciem. W trudnych chwilach obecność bliskich stanowi dla nas wsparcie.
W uczuciu tym okres szczęścia z rozpaczą się przeplata, gdy ci, których kochamy, odchodzą z tego świata. W pewnym jednak sensie życie tych osób jest wieczne, bo choć odeszły na zawsze, są w naszych sercach obecne.
Mimo zatem, że miłość posiada rozliczne odcienie, człowiek jej pozbawiony byłby swoim cieniem.
15 odpowiedzi na “Pragnienie bliskości”
Zgadzam się z całością wiersza. A końcówka dokładnie podsumowuje. Bez miłości człowiek byłby własnym cieniem.
Dziękuję za uznanie. Cieszę się, że tekst się podoba.
Chciałabym to jakoś szerzej skomentować, ale nie umiem, więc napiszę tylko, że bardzo, bardzo prawdziwe, a Tobie życzę, żeby Twoja miłosćbyła szczęśiwa i żeby nie spotkała się z odmową
Dziękuję za uznanie i życzenia. Bardzo mi miło, że wiersz spotkał się z tak pozytywnym odbiorem.
Pięknie i prawdziwie to napisałeś. Skopiuję i zachowam do częstego zaglądania.
Dziękuję i cieszę się, że tekst tak przypadł Pani do gustu.
Jejku, jakie śliczne.
Gdyby wpisy na blogach dały się lajkować, miałby łapkę w górę. <3
Ten wiersz jest taki prawdziwy i... i tyle, właściwie, szerszy komentarz chyba nie jest tu potrzebny.
Dziękuję ci za niego.
W tej chwili nie czuję się na siłach, żeby to szerzej skomentować, ale zgadzam się z każdym słowem.
Bardzo ładnie napisane.
Dziękuję za tak miły odbiór tekstu. To dla mnie dużo znaczy.
O tak, bardzo trafny tekst, a najbardziej zapadło mi do serca ostatnie zdanie tego wiersza. Ogromnie mi się podoba cały.
Dziękuję.
Święta prawda. Pięknie to wszystko ująłeś.
Piękny tekst Jakubie. Uznaję jego każdą, prawdziwą linie. Dobra, naprawde dobra robota. Również mam nadzieję, że doświadczysz tej radośniejszej strony omawianego przez ciebie uczucia.
Ponownie dziękkuję za uznanie i życzenia. 🙂
piękny